مترجم: ا. م.
منبع:راسخون




 

به طور کلی در جهان بی پروای تاریخ ریاضی پذیرفته شده که استفاده از هندسه برای محاسبه و پیگیری اجرام آسمانی برای اولین بار توسط دانشمندان اروپایی قرون وسطی در قرن 14 انجام شده است. همانطور که معلوم است، حدود 1400 سال پیش بوده است. تجزیه و تحلیل جدید لوح های باستانی بابلی نشان داده است که اهالی بین النهرین از هندسه برای پیگیری مسیر مشتری در سراسر آسمان استفاده کرده اند . محاسبات و دستورالعمل های آنها با خاک رس به خط میخی استفاده شده در شهرهای مختلف آن منطقه حک شده است. این یافته ها در مجله علوم منتشر شده است.
اصطلاح "هندسه " برگرفته از کلمه یونانی و به معنای " اندازه گیری زمین " است. در جهان کلاسیک، این کلمه قرن ها توسط ساکنان بین النهرین، مصر، و یونانیان برای چنین هدف استفاده می شد، مدتها قبل از خلق لوح های مورد بحث ( حدود 400-50 پیش از میلاد). اما در جایی که این مردم از هندسه برای اندازه گیری طول، محیط، و حجم اشیاء در یک فضای فیزیکی استفاده می کردند، یعنی بر روی زمین، با اشیائی که شما می توانید ببینید و لمس کنید- که محاسبات هندسی مسیر مشتری در لوح های گلی، زمان و سرعت در یک فضای انتزاعی را اندازه گیری می کرد. چیزهایی که نمی توانید ببینید و یا لمس کنید، اما باید مفهوم سازی کنید. به این صورت، این محاسبات آغاز حساب دیفرانسیل و انتگرال، مطالعه ریاضی تغییرات در طول زمان است. این اولین نمونه شناخته شده است که تا به حال انجام شده است.
متیو اوسندریجر ، تاریخدان علمی در دانشگاه هومبولت در برلین، آهسته، کار دقیق و آهسته ترجمه خط (و ریاضی!) لوح های بابلی را خود انجام داد. در مجموع چهارتا وجود دارد، و آنها به عنوان بخشی از یک مجموعه بزرگتر از ستاره شناسی ریاضی بابلی هستند متشکل از حدود 450 لوح. همه آنها تلاش دارند ستاره ها و مسیرهای سیارات اطراف زودیاک را پیگیری کنند، که اساسا یک سیستم مختصات نجومی است. با این حال، علاوه بر این چهارتا، دیگران صرفا از محاسبات ریاضی (جمع، تفریق، ضرب، و غیره) برای انجام این کار استفاده می کنند.
آنچه در چهار لوح نمایش داده شده یک محاسبه هندسی است که عبور مشتری از آسمان را در رابطه با دایره البروج، و یا مسیر خورشید روی نقشه می کشد. با استفاده از محیط یک ذوزنقه ، آنها تقسیم به دو فاصله مساوی شدند و توانستند دو نقطه از مسیر سیاره را در فاصله 60 و 120 روز علامت گذاری کنند، بیشتر ریاضی آنها بر اساس یک سیستم 60 شماره ای است. اوسندریجر اشاره می کند که ستاره شناسانی که لوح ها را در محاسبات خود حکاکی کردند، همان کاری که ما امروز می کنیم ( مثلا v = شتاب) ، هرچیزی را به خط میخی نوشتند، البته به شکل فنی.
به گفته اوسندریجر، اخترشناسان که از 450 لوح شابلون تهیه کردند احتمالا "کشیش هایی در استخدام معابد اصلی بودند، به ویژه در [شهرهای] بابل و اوروک". او توضیح میدهد که، از نوشته های روی دیگر لوح های گلی، بدیهی است که این دانشمندان کشیش باید مشاهدات و محاسبات اجرام آسمانی را انجام می دادند . این افراد بخشی از یک برنامه علمی بزرگتر بودند که قرن ها انجام می شد.
طالع بینی در این شهرهای باستانی بسیار مهم بود، و بسیاری از مردم بین النهرین اعتقاد داشتند که وقایع بر روی زمین توسط حرکت اجرام آسمانی در آسمان انجام می شدند که آنها را خدایان می دانستند(مشتری تجسم اختری مردوک بود، خدای حامی بابل) .
اوسندریجر معتقد است که این امکان وجود دارد که آنها اعتقاد داشتند که اگر شما می توانستید رفت و آمد در آسمان را پیش بینی کنید، بنابرین می توانید، به نوبه خود، هر چیزی را که بر روی زمین اتفاق می افتد پیش بینی کنید ، از طالع بینی، تا آب و هوا، تا قیمت های بازار. هنگامی که مشتری از نقطه X در آسمان شب عبور می کند، قیمت های دانه بالا می رود.
چرا فقط چهار لوح وجود داشت که از هندسه450 در ستاره شناسی ریاضی استفاده می کردند؟ اوسندریجر می گوید، "می توان حدس زد که آن توسط یک ستاره شناس بسیار باهوش اختراع شده و دیگران به دلایلی آن را درک نکرده اند". او اضافه می کند: البته یک روز ممکن است لوح های بیشتری در موزه و یا زیر زمین نمایش داده شود که حاوی این روش باشد، اما در این لحظه ظاهرا این روش میان اخترشناسان بابلی رایج نبوده است."
صرف نظر از اینکه یا این را یک فردکشف کرده یا نه این واقعیت را تغییر نمی دهد که در نور کم، سالن های معبد خاکی بابل باستان، اولین حساب هایی بودند که متولد شدند، 1400 سال کامل قبل از اینکه دانشمندان قرون وسطی اروپا آن را فهمیدند.

/ج